مولکول آب دارای دو اتم هیدروژن است که با اتم اکسیژن پیوند برقرار کرده است. آب قلیایی لوکساب دارای منیزیم خالص است. منیزیم خالص با آب واکنش داده و با تجزیه مولکول آب تولید هیدروژن می نماید:
منیزیم + آب ß هیدروکسید منیزیم + هیدروژن
هیدروژن از طریق تنفس جذب پایینی دارد. ولی وقتی گاز هیدروژن در آب محلول است به صورت پایدار در می آید. به همین دلیل به سرعت جذب می شود. هیدروژنی که خاصیت درمانی دارد، هیدروژن محلول است.
آب هیدروژنه با بالا بردن قدرت آنتی اکسیدانی بدن به طور انتخابی رادیکالهای آزاد مخرب را از بین می‌برند.
هیدروژن سبک‌ترین عنصر شناخته شده‌است پس به راحتی به هر بخش بدن نفوذ می‌کند. وجود رادیکالهای آزاد مخرب در خون باعث لخته شدن گلبولهای قرمز می‌شود و بیماریهای مختلفی را با کاهش تعداد گلبولها باعث می‌شود.
به طور کلی هیدروژن تنها آنتی اکسیدانتی است که قابلیت رفتن به تمامی ارگانهای بدن انسان و سلولهای مغزی را دارد.
یافته‌ها و مطالعات معتبر علمی هیچ اثر جانبی را در مصرف آب غنی از هیدروژن نشان نداده‌اند.
وقتی آب غنی از هیدروژن مصرف می‌شود، هیدروژن به سرعت در داخل بدن حرکت می‌کند و در مواجه با رادیکالهای مخرب به آب تبدیل می شود. این پدیده که یک واکنش احیا نامیده می‌شود، هیچ اثر جانبی را به دنبال ندارد.
هیدروژن در ترکیب با رادیکالهای آزاد به شکل آب از بدن خارج می‌شود. هیدروژن هیچ ضرری را حتی در مصرف مقدار زیاد ندارد. از آنجا که هیدروژن به آسانی در بدن پخش می‌شود، هیدروژن باقیمانده از راه بازدم از بدن خارج می‌شود. پس نتیجتاً مصرف آب غنی از هیدروژن هیچ اثر جانبی ندارد.
بدن انسان دقیق ترین و منظم ترین کارخانه خلقت است. در کارخانه بدن هر لحظه میلیون ها واکنش شیمیایی انجام می شود که به حفظ سلامت و نظم بدن کمک می کند. وقتی بدن تحت فشار قرار می گیرد واکنش های شیمیایی با نقص دچار شده و مواد خطرناکی به نام رادیکال های آزاد اکسیژن را تولید می کند.
این فشار می تواند به دلیل وارد شدن بیش از حد یک ماده در بدن، کمبود مواد مورد نیاز و یا فشار های جسمی و روحی باشد که باعث نقص در واکنش ها شده و رادیکال اکسیژن تولید می کند.
طی اکسیداسیون الکترون ها از یک ماده به ماده دیگر منتقل می شوند و در اثر این واکنش ها رادیکال های آزاد تولید می شوند. رادیکالهای آزاد اکسیژن بسیار خطرناک و ناپایدارند هستند و برای پایدار شدن با مواد مختلف واکنش داده و بدن را اکسید می کنند.
اکسید شدن باعث تخریب سلولها شده و مشکلات مختلف را در بدن ایجاد می کند. اغلب بیماری های مزمن به دلیل اکسید شدن بدن به وجود می آیند. حتی پیر شدن در اثر اکسید و تخریب سلولهای بدن رخ می دهد.
رادیکالهای آزاد یعنی اکسیژن‌های فاقد یک الکترون، می‌توانند به DNA هسته سلول که ماده اساسی و حیاتی ژنتیکی سلول‌هاست حمله کنند و سلول را به جهش ژنتیکی وادارند.
اولین گام در روند سرطانی شدن سلول است و یا به قسمت چرب غشاء سلولها حمله می‌کنند و سلول‌هایی که فاقد مواد ضد اکسید کننده لازم هستند، کاملا بی‌دفاع، تخریب و فاسد می‌شوند و این فساد باعث از هم گسیختگی کامل ساختمان غشاء سلولی می‌شود.
مولکول‌های چرب فاسد شده، مولکول‌های اطراف خود را فاسد می‌کنند و این روند ممکن است تا زمانی که به شکلی حاد خود را نشان دهد ادامه یابد.
اکسید کننده‌ها اغلب از محیط خارج خواسته یا ناخواسته به بدن وارد می‌شوند، مانند آلودگی هوا، مواد شیمیایی سمی، حشره کش‌ها، دود سیگار و برخی از داروهای شیمیایی و غیره که همه از محیط خارج وارد بدن آدم می‌شوند
.
آنتی اکسیدان مولکولی است که قابلیت جلوگیری از اکسید شدن سایر مولکول ها را دارد. این مولکول ها با از بین بردن رادیکال های آزاد موجب پایان یافتن زنجیره این واکنش ها می گردند و با اکسید کردن خودشان سایر واکنش های اکسیداتیو را مهار می کنند. آنتی اکسیدان ها باعث افزایش قدرت سیستم ایمنی می گردند و در نتیجه میزان عفونت را در بدن کم می کنند.
آنتی اکسیدان ها می توانند بخشی از آنزیمهای سیستم ایمنی بدن و یا مواد معدنی و ویتامین های ضروری بدن باشند. در واقع بیشتر آنتی اکسیدان ها اعم از آنتی اکسیدان های طبیعی نظیر ویتامین ها و آنزیم ها با اهدا هیدروژن رادیکالی، رادیکال اکسیژن را خنثی می کنند. به عنوان مثال ویتامین ث که یکی از شناخته شده ترین آنتی اکسیدان ها است یک اتم هیدروژن به رادیکال آزاد اکسیژن می دهد و رادیکال آزاد را خنثی می کند.
